Regenboog

Jaren geleden had ik op mijn auto een stikker geplakt met een kleurige regenboog. “Er is hoop!” Het symbool wordt nog steeds gebruikt. Door verschillende groepen. Mag ik mijn regenboog nu hier plaatsen met deze dorre droge achtergrond? Dor en droog. Opeens dreigt een ziekte, waar wij alleen maar angstig voor gemaakt worden. Geen griep. De gewone huismiddeltjes werken niet meer.

Onze vanzelfsprekendheden tellen niet meer. Maatregelen om het milieu te beschermen blijken enigszins overbodig. Niemand gaat meer naar buiten als het niet perse noodzakelijk is. Kerkdiensten worden afgezegd en bezoeken in verpleegtehuizen zijn verboden. Ieder kriebelhoestje kon wel de aankondiging van een ernstige ziekte zijn.
Afgelopen week was er een onverwachte ontwikkeling: katholieke en protestantse kerken en ook onze kerk in Heerlen riepen op tot gebed met klokgelui. Opeens kwam de oude betekenis van het klokluiden weer in herinnering. Maar ook gelovigen van andere religies bogen zich om te bidden voor… ja waarvoor?
Voor de eigen gezondheid? Voor de eigen zekerheid, voor het goed doorkomen van deze periode? Mensen om ons heen?

Ons ongeloof, dat langzamerhand sterker werd in onze samenleving bleek ons geen zekerheid meer te bieden. Hoezo voltooid leven? Of ons leven voltooid is hadden wij opeens niet meer zelf te bepalen.
In een kamertje zaten de discipelen van Jezus bij elkaar. Hun toekomst konden zij niet meer zelf bepalen. De wereld leek wel in elkaar gestort; dor en droog geworden.

De wereld van de dood, zoals die in Jeruzalem tijdens de bezetting van de Romeinen gold, lijkt met sterven van Jezus het enige sprankje hoop ook gestorven te zijn. Geen hoop meer voor de uitgestotenen, voor de arme weduwen. Het gejoel van de mensen tegen Jezus “Kruisigt hem!” lijkt het gejoel te zijn tegen iedere hoop. De wereld heeft alleen nog dorheid en doodsheid te verwachten.

Dan blijkt het dorre en doodse geen waarde te hebben: Het blijkt een voorspel te zijn van dat ongelofelijke. Het verdriet en het lijden van Jezus blijken een inleiding te zijn op het buitengewone: Pasen.

De regenboog is er dus toch niet vergeefs. Het teken van hoop, zoals die al in de tijden van Noah werd gezien blijkt als een teken van hoop nog steeds zijn waarde behouden te hebben.

 

Ik las bij de Raad van kerken het volgende gedicht van de Ierse Benedictijner monnik Richard Hendrick:

Vergrendeling

Ja, er is angst.
Ja, er is isolatie.
Ja, er wordt gehamsterd.
Ja, er is ziekte.
Ja, er is zelfs dood.
Maar,
Ze zeggen dat je in Wuhan na zoveel jaren van lawaai
de vogels weer kan horen zingen.
Ze zeggen dat na slechts een paar weken van rust
de lucht niet langer stijf staat van de smog
maar blauw en grijs en helder is.
Ze zeggen dat in de straten van Assisi
mensen elkaar toezingen
over de lege pleinen
en hun ramen openhouden,
zodat zij die alleen zijn
de geluiden van families
om hen heen kunnen horen.
Ze zeggen dat een hotel
in het westen van Ierland
gratis maaltijden aanbiedt
en bezorgt bij hen die aan huis gebonden zijn.

Vandaag is een mij bekende jonge vrouw
druk bezig om in haar buurt
flyers te verspreiden met haar nummer,
zodat de ouderen iemand hebben
die ze kunnen bellen.
Vandaag bereiden kerken, synagogen,
moskeeën en tempels zich voor
om dakloze, zieke en vermoeide mensen
te kunnen verwelkomen
en onderdak te bieden.
Over de hele wereld beginnen mensen
te vertragen en te reflecteren.
Over de hele wereld kijken mensen
op een nieuwe manier om naar hun buren.
Over de hele wereld worden mensen
ontvankelijk voor een nieuwe realiteit,
voor hoe groot we eigenlijk zijn
en hoe klein onze feitelijke controle,
voor wat er werkelijk toe doet.
Voor liefde.
Dus we bidden en realiseren ons:
Ja, er is angst,
maar er hoeft geen haat te zijn.
Ja, er is isolatie,
maar er hoeft geen eenzaamheid te zijn.
Ja, er wordt gehamsterd,
maar er hoeft geen gierigheid te zijn.
Ja, er is ziekte
maar de ziel hoeft niet te lijden.

Ja, er is zelfs dood,
maar er kan altijd
een wedergeboorte van liefde zijn.
Word je bewust van de keuzes die je maakt
voor je leven nu.
Vandaag: Adem.
Hoor, achter de fabrieksgeluiden van je paniek,
zijn de vogels weer aan het zingen,
klaart de hemel op,
is de lente in zicht.
En altijd worden we omringd door Liefde.
Open de ramen van je ziel.
En al ben je niet in staat
om de ander over het lege plein aan te raken:
Zing.

Richard Hendrick, OFM
13 maart 2020

Lezing: Genesis 9: 12-17

En dit,’ zei God, ‘zal voor alle komende generaties het teken zijn van het ​verbond​ tussen mij en jullie en alle levende wezens bij jullie:_ik plaats mijn boog in de wolken; die zal het teken zijn van het ​verbond​ tussen mij en de aarde.
Wanneer ik wolken samendrijf boven de aarde en in die wolken de boog zichtbaar wordt, zal ik denken aan mijn ​verbond​ met jullie en met al wat leeft, en nooit weer zal het water aanzwellen tot een vloed die alles en iedereen vernietigt.
Als ik de boog in de wolken zie verschijnen, zal ik denken aan het eeuwigdurende ​verbond​ tussen God en al wat op aarde leeft.
Dit,’ zei God tegen ​Noach, ‘is het teken van het ​verbond​ dat ik met alle levende wezens op aarde gesloten heb.’

Ierse zegen:

God geeft jou….
Voor elke storm een regenboog
Voor elke traan een glimlach
Voor elk verdriet een belofte
Voor moeilijke tijden een zegen
Voor ieder probleem een trouwe vriend
om je te steunen
Voor elke zucht een prachtig lied
En voor ieder gebed een antwoord..
Amen